Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Επειδή ... "ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει"

Η Πέπη Θεοχάρη τραγούδησε Τάσο Λειβαδίτη στο αφιέρωμα που του έκανε το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ και το ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ γιορτάζοντας και φέτος από κοινού την παγκόσμια ημέρα ποίησης.

Ο Γιώργος Αγραφιώτης τη συνόδευσε στο μελοποιημένο από τον Γ. Τσαγκάρη ποίημα "Αλλά τα βράδια". Τολμούμε να σας το δώσουμε επισημαίνοντας πως πρόκειται για καθαρά ερασιτεχνική ηχογράφηση. Στην κιθάρα η Μαρία Πανουργιά με την Κατερίνα Μπότση στο πιάνο.




Διάβασαν ποιήματα οι: Αγραφιώτης Γιώργος, Θεοχάρης Γιώργος, Κατσικογιάννη Βασιλική και ο ποιητής Καναβούρης Κώστας μίλησε για τον Τάσο Λειβαδίτη.

Στην κιθάρα η Μαρία Πανουργιά με την Κατερίνα Μπότση στο πιάνο.

Ακούστε και το τραγούδι του Τ. Λειβαδίτη "Δρόμοι που χάθηκα" από την Πέπη Θεοχάρη σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη.

Τρίτη 23 Μαρτίου 2010

Μυσταγωγία το αφιέρωμα στον Τάσο Λειβαδίτη

... Παραμερίσαμε όλη τη λησμονιά 
και στη θέση της ακουμπήσαμε
μια μικρή ανεμώνη...
Η Πέπη Θεοχάρη εντυπωσίασε στο τραγούδι

Ανεπανάληπτες στιγμές
έζησαν όσοι τυχεροί χώρεσαν στο βιβλιοπωλείο από το μοναδικό κλίμα που δημιούργησαν οι υψηλής ποιητικής δύναμης στίχοι του Τάσου Λειβαδίτη σε συνδυασμό με τη μαγική επαφή των συντελεστών της εκδήλωσης με το κοινό.
 
Η μεστή ομιλία του ποιητή Κώστα Καναβούρη, οι απαγγελίες των Γ. Θεοχάρη, Γ. Αγραφιώτη και Β. Κατσικογιάννη, η δεξιοτεχνία της Κατερίνας Μπότση και Μαρίας Πανουργιά και η εκπληκτική ερμηνεία της Πέπης Θεοχάρη  στα μελοποιημένα τραγούδια ανασκάλεψαν μνήμες, έδωσαν χαρά, δημιούργησαν συγκίνηση.
Μια εκδήλωση που κορυφώθηκε με μια πρωτοφανή αποθέωση σε έντονη συγκινησιακή φόρτιση...


... και την υπόσχεση απο τους διοργανωτές ότι για τέτοιες βραδιές δεν θα περιμένουμε μόνο την Παγκόσμια ημέρα ποίησης αλλά θα γίνονται συχνότερα και ήδη κλείστηκε το επόμενο ραντεβού για το Νοέμβρη με αφιέρωμα σε ένα άλλο σπουδαίο ποιητή μας το Νίκο Καββαδία που εφέτος συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννησή του.

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Υποδεχόμαστε την εαρινή ισημερία με ποίηση Λειβαδίτη το Σάββατο 20-3-2010


Ποίηση στην εαρινή ισημερία
Ο Νίκος Καββαδίας, ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Άγγελος Σικελιανός, ο Γιάννης Ρίτσος είναι ανάμεσα στους ποιητές που θα τιμηθούν φέτος με εκδηλώσεις και αφιερώματα με την ευκαιρία εορτασμού της Παγκόσμιας Μέρας Ποίησης. Χώρα μεγάλων ποιητών η Ελλάδα, στην οποία ο ποιητικός λόγος δεν έπαψε ποτέ να ανθεί, προσφέροντας ίσως τον ουσιαστικότερο αντίλογο στην κακογουστιά που καθημερινά μας βομβαρδίζει. Μέρα της εαρινής ισημερίας η 21η Μαρτίου, αρχή της άνοιξης, καθιερώθηκε ως Ημέρα Ποίησης το 1998 από την Εταιρεία Συγγραφέων ύστερα από πρόταση του ποιητή Μιχαήλ Μήτρα. Το 2001 η UNESCO, ύστερα από εισήγηση του τότε προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων και πρέσβη Βασίλη Βασιλικού, υιοθέτησε την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης.
Στις φετινές εκδηλώσεις έντονη θα είναι η παρουσία της σύγχρονης ποιητικής δημιουργίας με σημαντικούς και άξιους εκπροσώπους της. Από την Παρασκευή 19/3 έως και τη Δευτέρα 22/3 μία σειρά από ποιητικές βραδιές στην Αθήνα και στην περιφέρεια, αμφισβητούν την αντιποιητικότητα της εποχής μας.
ΣΑΒΒΑΤΟ 20/3
…………………………………………………………………………
ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ «ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ» - ΛΙΒΑΔΕΙΑ
«Αφιέρωμα στον Τάσο Λειβαδίτη» με θέμα «Όταν η μουσική συναντά την ποίηση». Ομιλητής ο ποιητής Κώστας Καναβούρης, και θα γίνουν απαγγελίες ποιημάτων. Θα ακουστεί μελοποιημένη ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη. Συμμετέχουν: Πέπη Θεοχάρη , (τραγούδι), Κατερίνα Μπάτση (πιάνο), Μαρία Πανουργιά (κιθάρα). (20.00, Βιβλιοπωλείο Σύγχρονη Έκφραση, Δημάρχου Ανδρεαδάκη 47 (πρώην Πες. Μαχητών), 22610 23136)

Της Ελπίδας Πασαμιχάλη στο περιοδικό Bookpress

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι
για την ειρήνη και για το δίκιο.
Θα βγεις στους δρόμους , θα φωνάξεις
τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές
Το πρόσωπό σου θα ματώσει απ’ τις σφαίρες
μα δε θα κάνεις ούτε βήμα πίσω.

Κάθε κραυγή σου θα ‘ ναι μια πετριά
στα τζάμια των πολεμοκάπηλων.
Κάθε χειρονομία σου θα ‘ναι
για να γκρεμίζει την αδικία.
Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις,
ούτε στιγμή να ξεχαστείς.

 Είναι σκληρές οι μέρες που ζούμε.
Μια στιγμή αν ξεχαστείς,
αύριο οι άνθρωποι θα χάνονται
στη δίνη του πολέμου,
έτσι και σταματήσεις
για μια στιγμή να ονειρευτείς
εκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα
θα γίνουν στάχτη απ’ τις φωτιές.

 Δεν έχεις καιρό, δεν έχεις καιρό για τον εαυτό σου
αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
μπορεί να χρειαστεί και να πεθάνεις
για να ζήσουν οι άλλοι.

 Θα πρέπει να μπορείς να θυσιάζεσαι
ένα οποιοδήποτε πρωινό.
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος
θα πρέπει να μπορείς να στέκεσαι
μπρος στα ντουφέκια!

 
Μια γυναίκα (Ι)
Ένα πλατύ, δροσερό χαμόγελο έτρεχε πάνω στο γυμνό κορμί σου,
σαν ένα κλωνάρι πασχαλιάς, πρωί, την άνοιξη,
έσταζες όλη από ηδονή, οι ερωτικές κραυγές μας
τινάζονταν μέσα στον ουρανό σα μεγάλα γιοφύρια
απ' όπου θα περνούσαν οι αιώνες - α, για να γεννηθείς εσύ,
κι εγώ για να σε συναντήσω
γι' αυτό έγινε ο κόσμος. Κι η αγάπη μας ήταν η απέραντη
σκάλα που ανέβαινα
πάνω απ' το χρόνο και το Θεό και την αιωνιότητα
ως τ' ασύγκριτα, θνητά σου χείλη.
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ

Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

Υποδεχθείτε μαζί μας την παγκόσμια ημέρα ποίησης το Σαββατόβραδο στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ με τους στίχους του ποιητή ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ


«ΟΤΑΝ Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ»

«Ω ελπίδες της νιότης μας μείνατε στη μέση τον δρόμου.
Εμείς συνεχίσαμε και να που φτάσαμε απόψε εδώ, σ’αυτόν τον άγνωστο τόπο,
χωρίς αποσκευές, μα μ'  ένα τόσο ωραίο φεγγάρι….»

Υποδεχόμαστε την παγκόσμια ημέρα της ποίησης με αφιέρωμα στο μεγάλο μας ποιητή
ΤΑΣΟ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ

Μελοποιημένη ποίηση
Θεοχάρη Πέπη (τραγούδι), Μπότση Κατερίνα (πιάνο),Πανουργιά Μαρία (κιθάρα)

Ομιλία για τον Τάσο Λειβαδίτη
Καναβούρης Κώστας (ποιητής)

Απαγγέλλουν
Αγραφιώτης Γιώργος, Θεοχάρης Γιώργος, Κατσικογιάννη Βάσω

Συνδιοργάνωση
ΤΡΟΦΩΝΙΟ ΩΔΕΙΟ - Bιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
Το Σάββατο 20 Μαρτίου 2010, ώρα 8.00 μ.μ
στο Χώρο του Βιβλιοπωλείου,
Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49,(πρώην Πεσόντων Μαχητών)
τηλ. 2261023136


ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑ
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Τραγούδι:Γρηγόρης Μπιθικώτσης




Σαββατόβραδο 
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδη




Την πόρτα ανοίγω
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης





Φυσάει
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Γιώργος Τσαγκάρης Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Παπακωνσταντίνου




Ενέδρα 
με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη




Δρόμοι που χάθηκα
Μουσική - Μίκης Θεοδωράκης, Ποίηση - Τάσος Λειβαδίτης, Ερμηνεία - Άλκηστις Πρωτοψάλτη 



Έχω μια αγάπη
Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης, Πρώτη εκτέλεση: Στέλιος Καζαντζίδης




Τάσος Λειβαδίτης, Ρεμπούτσικα , Καραμπέτη


Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

Οι Δαρβινικές απόψεις 151 χρόνια μετά τη δημοσίευση της "καταγωγής των ειδών"

Εντυπωσίασε η Δρ. Βιολογίας Λαοκρατία Λάκκα τους ακροατές που γέμισαν ασφυκτικά το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ στην ομιλία της τη Δευτέρα 8-3-2010 παρουσιάζοντας μέσα από μία διαφορετική οπτική τις δαρβινικές απόψεις για την εξέλιξη των οργανισμών. Παραθέτουμε μια ευρεία περίληψη της ομιλίας της. 

Οι έννοιες, οι μηχανισμοί, οι διαδικασίες της εξέλιξης …. εξελίσσονται.
Δρ. Λαοκρατία Λάκκα 
 
Το επεξηγηματικό σχήμα της εξέλιξης που διατύπωσε  ο Δαρβίνος  στα 1859 στο βιβλίο του «Καταγωγή των ειδών», αποτελεί ένα αρκετά πολύπλοκο σύνολο θεωριών και αλληλοεξαρτώμενων μοντέλων και εννοιών στον μηχανισμό των οποίων συμμετέχουν πολλές διαδικασίες, έναν μηχανισμό του οποίου οι υπο-θεωρίες και οι έννοιες  εξελίσσονται συνεχώς. Θεμέλιο αυτών των θεωριών είναι η βιολογική ποικιλομορφία, στην οποία η δράση του περιβάλλοντος περιορίζεται σε ένα είδος εσχάρας επιλογής και όχι σε ένα όχημα πληροφοριών. Το δαρβινικό μοντέλο είναι επιλεκτικό, πληθυσμιακό και αποτελεί ένα είδος αυστηρού αποκλεισμού κάθε τελεολογίας. Η  δαρβινική εξελικτική σκέψη ήρθε να αντικαταστήσει την θεολογική αντίληψη για μία αμετάβλητη τάξη στον δημιουργημένο με κάποιο σκοπιμότητα και από κάποια υπερφυσική θεότητα κόσμο. Το σχήμα του Δαρβίνου οριοθέτησε την ανάδυση ενός νέου επιστημονικού κλάδου στον 19ο αιώνα, του κλάδου της βιολογίας, ο οποίος στον 20ο αιώνα εξελίχθηκε στον αναγωγιστικό κλάδο της μοριακής βιολογίας με την ονομασία «Νεοδαρβινική συνθετική θεωρία».
Η θεωρία της εξέλιξης που δημοσιεύεται στην «Καταγωγή των ειδών» το 1859 και στην «Καταγωγή του ανθρώπου» δέκα χρόνια αργότερα, είναι προϊόν τεσσάρων  επαναστατικών ιδεών:
· Η πρώτη, αφορά την ιδέα ενός κόσμου στον οποίο κανόνας της φύσης είναι η μεταβλητότητα. Ο κανόνας αυτός ισχύει τόσο για τον ανόργανο όσο και για τον έμβιο κόσμο. Ο Δαρβίνος όμως με επιχειρήματα επιβεβαιώνει ότι όλοι οι οργανισμοί του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος προέρχονται μετά από τροποποιήσεις από έναν κοινό πρόγονο.
· Η δεύτερη, αφορά την ιδέα για τον μηχανισμό της φυσικής επιλογής ως το αίτιο των τροποποιήσεων των οργανισμών. Ο μηχανισμός της μεταβολής που προτείνει ο Δαρβίνος, αντικαθιστά την αριστοτελική έννοια της σκοπιμότητας που κρύβεται πίσω από κάθε συμβάν. Το αίτιο του μηχανισμού που προτείνει συνιστά μία διαδικασία που διακρίνεται σε δύο στάδια: στο πρώτο στάδιο που αφορά την αναπαραγωγή των οργανισμών όπως γράφει: «γεννιούνται περισσότερα άτομα από εκείνα που μπορούν να επιζήσουν…υπάρχει κάποιος αγώνας για την ύπαρξη….όπου εφαρμόζεται η θεωρία του Μάλθους σε πολλαπλάσια ένταση στο ζωϊκό και φυτικό βασίλειο». Το δεύτερο στάδιο αφορά την διαφορική επιβίωση των οργανισμών, δηλαδή την επιλογή από το περιβάλλον των παραλλαγών που φέρνουν κάποιο εξελικτικό πλεονέκτημα: «Ονόμασα την διατήρηση αυτή των ευνοϊκών παραλλαγών και την καταστροφή των βλαβερών Φυσική επιλογή του καλύτερα προσαρμοσμένου».  (Η καταγωγή των ειδών, σελ. 83)..
· Η τρίτη επαναστατική ιδέα του Δαρβίνου, η οποία προκάλεσε και ένα είδος μεγάλου σκανδάλου ακόμη και για τους οπαδούς του, είναι η ιδέα ότι θεώρησε την τυχαιότητα ως έναν μηχανισμό για την μεταβολή των οργανισμών, ως μία αντικειμενική πραγματικότητα: η εξέλιξη, σύμφωνα με τις απόψεις του, οφείλεται στις τυχαίες μεταβολές που δεν υπακούουν σε κανένα προκαθορισμένο πρόγραμμα. Η ζωή δεν έχει απώτερο σκοπό, ούτε προκαθορισμένο σχέδιο. «Η φυσική επιλογή δεν οδηγεί αναγκαστικά στην τελειότητα» όπως γράφει . Τόσο η θρησκεία όσο και οι επιστήμες του 19ο αιώνα εχθρεύονται την έννοια του τυχαίου. Ο θεός, ισχυρίζεται η πρώτη, εξασφαλίζει τα πάντα και εγγυάται ότι όλα είναι καθορισμένα σε όλες τις λεπτομέρειες τους. Το τυχαίο, ισχυρίζονται οι δεύτεροι, είναι αποτέλεσμα της άγνοιας μας. Χρειαζόταν οι ιδέες της πιθανοκρατίας του 20ου αιώνα και των μαθηματικών μοντέλων της στατιστικής για να γίνει αποδεκτή και αυτή η ιδέα.
· Η τέταρτη επαναστατική ιδέα αφορά την άποψη ότι και ο άνθρωπος κατατάσσεται στον κόσμο των έμβιων όντων, άρα, συνεπώς έχει και αυτός κοινή καταγωγή με τους άλλους οργανισμούς. Γράφει λοιπόν στο βιβλίο του «Η καταγωγή του ανθρώπου»: « μπορούμε, έτσι, να καταλάβουμε πως γίνεται ο άνθρωπος και όλα τα άλλα σπονδυλωτά να έχουν φτιαχτεί στο ίδιο γενικό μοντέλο, γιατί περνούν τις ίδιες πρώτες φάσεις ανάπτυξης και γιατί διατηρούν κοινά υποτυπώδη χαρακτηριστικά. …. Το συμπέρασμα ενισχύεται αφάνταστα…Μόνο οι φυσικές μας προκαταλήψεις και αυτή η ματαιοδοξία πούκανε τους προγόνους μας να δηλώσουν ότι κατάγονται από ημίθεους μας εμποδίζουν να αποδεχτούμε ένα τέτοιο συμπέρασμα. Μα δεν είναι μακριά ο καιρός που θα μας προκαλεί κατάπληξη πως φυσιοδίφες που γνώριζαν την συγκριτική διάπλαση και ανάπτυξη του ανθρώπου και των άλλων θηλαστικών μπόρεσαν τόσο καιρό να πιστεύουν πως το καθένα δημιουργήθηκε ξεχωριστά».
Στις μέρες μας, τα νέα δεδομένα της συγκριτικής γονιδιωματικής και πρωτεωμικής έχουν δημιουργήσει ένα  νέο πλαίσιο σκέψης για την ερνημευτική δύναμη του δαρβινισμού και για την ανάδυση μιας νέας ενοποιητικής θεωρίας της εξέλιξης που θα διατηρεί τις βάσεις του  δαρβινισμού αλλά θα εμπεριέχει εκτός της γενετικής, την επιγενετική και την συμβολική επικοινωνία των πληροφοριών. Η ιχνηλάτιση της εξελικτικής πορείας των οργανισμών βασίζεται στα σύγχρονα μοριακά δεδομένα που αποτελούν μία πλούσια πηγή πληροφόρησης του παρελθόντος. Στο δαρβινικό ερμηνευτικό σχήμα ενσωματώνονται πολλές ιδέες από το καθοδηγητικό, διδακτικό  λαμαρκικό σχήμα.

Τρίτη 9 Μαρτίου 2010

Η αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος


• Του ΓΙΩΡΓΟΥ Ν. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ*
Η αποσύνθεση του πολιτικού συστήματος
Κάθε μέρα αποδεικνύεται και πιο πολύ ότι το υπάρχον πολιτικό σύστημα εν Ελλάδι είναι ανίκανο να αποτρέψει την καταστροφή, είναι ανίκανο να οδηγήσει τη χώρα σε δημιουργικούς δρόμους, διότι είναι ακατάλληλο, διαφθαρμένο και χρεοκοπημένο.
Ποτέ δεν μαθήτευσε σε ουσιώδη ζητήματα του κοινωνικού, οικονομικού και πολιτικού βίου, παρά μόνο στην προχειρότητα και στη δημαγωγία, στο ρουσφέτι και την πελατειακή αγυρτεία, στο λάδωμα και την απάτη, στον λαϊκισμό και τον τοπικισμό, στον εθνικισμό και τον θρησκευτισμό. Αυτά όμως δεν στοιχειοθετούν γνώση, πρόγραμμα, θεσμική οργάνωση και προοπτική για το μέλλον, αλλά αποσύνθεση, που έχει ξεκινήσει εδώ και δεκαετίες. Η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη και με τους μαθητευόμενους μάγους της νέας κυβέρνησης.
Η αναλγησία και ο κυνισμός του πολιτικού κόσμου δηλώνεται εμφανώς και στην άρνηση των υπουργών και βουλευτών για ουσιαστική περικοπή των σκανδαλωδών προνομίων και μισθών τους. Η αστεία μείωση των αποδοχών τους και η διατήρηση της αυτοτελούς φορολόγησης για τους ίδιους, τη στιγμή που την επιβάλλουν σε άλλες ομάδες και περικόπτουν δραστικά τους πενιχρούς μισθούς των κατωτέρων στρωμάτων, είναι υποκρισία και πρόκληση.
Η παρακμή του πολιτικού κόσμου δηλώνεται και στο γεγονός ότι κάνει σαν να μην καταλαβαίνει τους ενόχους και τους υπαιτίους της κατάρρευσης, δεν εκδηλώνει ουσιαστική διάθεση για διερεύνηση και τιμωρία των υπευθύνων. Έκδηλο ακραίο σύμπτωμα, η αποθέωση του Κ. Καραμανλή, ενός εκ των κυρίων υπευθύνων της χρεοκοπίας, από τα στελέχη της Ν.Δ. στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας (Φεβρουάριος 2010). Ούτε καν αποδοκιμασία. Για την κατάρρευση και την καταστροφή δεν υπάρχει αίτιος και ένοχος, δεν θα τιμωρηθεί κανείς -λες και όλα έγιναν από μόνα τους, από τη φύση ή έπεσαν από τον ουρανό. Στη χώρα υπάρχει δικαστική εξουσία, δεν υπάρχει όμως Δικαιοσύνη.
Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας είναι πολιτικό, οφείλεται στους διεφθαρμένους και άχρηστους πολιτικούς, καθώς και στο θεσμικό πλαίσιο που τους αναδεικνύει. Συνεπώς, το νεοελληνικό πολιτικό σύστημα είναι ανίκανο να αποτρέψει την καταστροφή, διότι είναι αυτό το ίδιο που οδήγησε σ αυτήν. Εάν αυτό το αποτυχημένο σύστημα δεν καταργηθεί, δεν θα υπάρξει προοπτική για τη χώρα. Η γενικευμένη ανομία και αδικία πρέπει να εκλείψει• και για να εκλείψει πρέπει κατ' αρχήν να υπάρξει τιμωρία των υπευθύνων. Οι ένοχοι έχουν όνομα, είναι συγκεκριμένοι: είναι οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων των τελευταίων δεκαετιών, οι βουλευτές τους, οι διευθυντές των δημοσίων οργανισμών, ο διοικητικός μηχανισμός των πολυάριθμων κρατικοδίαιτων κομματικών στελεχών που λυμαίνονταν τον δημόσιο πλούτο.
Η τιμωρία των ενόχων δεν θα γίνει, βεβαίως, από την πολιτική εξουσία, από τα κόμματα, τη Βουλή και τη δικαστική εξουσία, διότι όλοι αυτοί είναι διαπλεκόμενοι, συνένοχοι. Η τιμωρία και η εξυγίανση θα πρέπει να προέλθει από την απαίτηση των ανθρώπων, από τα κάτω. Για να αποφευχθεί η καταστροφή χρειάζεται κάθαρση, αναδιάρθρωση των θεσμών και ουσιαστικός έλεγχος. Η εξουσία που δεν συναντά έλεγχο και αντίσταση είναι αχαλίνωτη και καταστροφική.
«Εν γαρ ταύτη τη πόλει ... ουδείς έστιν ανυπεύθυνος των ... προς τα κοινά προσεληλυθότων», ήταν η αρχή της αθηναϊκής δημοκρατίας. Δηλαδή: «Σε αυτήν την πόλιν ουδείς από αυτούς που ασκούν εξουσία είναι ανυπεύθυνος». Όλοι οι αξιωματούχοι στο τέλος της θητείας τους έδιναν «ευθύνας», έδιναν λόγο και λογαριασμό για τις πράξεις τους («λόγον διδόναι»). Αν δεν είχαν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους, ενάγονταν στο δικαστήριο και υφίσταντο κυρώσεις: ατιμία, χρηματικό πρόστιμο, δήμευση περιουσίας, ακόμη και θάνατο.
Αντιθέτως, σε τούτη τη χώρα ουδείς είναι υπεύθυνος, όλοι είναι ανυπεύθυνοι. Αυτό σημαίνει αποσύνθεση, δηλαδή αυτοί οι οποίοι θα έπρεπε να κάθονται στο εδώλιο του κατηγορουμένου κάθονται δυστυχώς στους υπουργικούς θώκους, στα έδρανα της Βουλής ή απολαμβάνουν τα προνόμια που αποκόμισαν από τα αξιώματά τους εις βάρος του γενικού συμφέροντος. Με άλλα λόγια, η χώρα, βυθισμένη στην ανομία και την αδικία, βαδίζει ολοταχώς στη φθορά και την καταστροφή.

*Ο Γιώργος Ν. Οικονόμου, Δρ. Φιλοσοφίας, έχει σπουδάσει Μαθηματικά, Μουσική και Φιλοσοφία. Συμμετείχε ενεργώς στο αντιδικτατορικό κίνημα. Παρακολούθησε στο Παρίσι τα μεταπτυχιακά σεμινάρια των Κ. Καστοριάδη, A. Tourain, P. Bourdieu, P. Vidal-Naquet, J. Derrida, J. Bouveresse. Έχει Master φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης και είναι Διδάκτωρ φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Έχει δημοσιεύσεις σε περιοδικά και εφημερίδες, ανακοινώσεις σε συνέδρια και ημερίδες.
Έχει εκδώσει τα βιβλία
(2008) Η αριστοτελική Πολιτεία, Παπαζήσης
(2007) Η άμεση δημοκρατία και η κριτική του Αριστοτέλη, Παπαζήσης
(2007) Ψυχή, λόγος, πόλις, Ύψιλον
(2009) Από την κρίση του κοινοβουλευτισμού στη Δημοκρατία, Παπαζήσης
Στο βιβλιοπωλείο μας έχει μιλήσει το Μάρτιο του 2009 με θέμα :
"Η άμεση δημοκρατία και η κριτική του Αριστοτέλη"
και στις 2-11-09 με θέμα
«Σοφιστές οι συκοφαντημένοι στοχαστές»

Το παραπάνω κείμενο που μας έστειλε ο φίλος Γιώργος Οικονόμου δημοσιεύτηκε και στην εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 5-3-2010

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Η δαρβινική εξέλιξη κάτω από το φως των νέων δεδομένων της βιολογίας είναι το θέμα της εκδήλωσης τη Δευτέρα 8 Μαρτίου ώρα 8.30 μ.μ.

Η αποκρυπτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος και των γονιδιωμάτων πολλών άλλων οργανισμών μας έδωσε την δυνατότητα να αποκτήσουμε περισσότερες γνώσεις για το παρελθόν των οργανισμών και να δούμε μέσα από μία διαφορετική οπτική τις δαρβινικές απόψεις για την εξέλιξη των οργανισμών. Νέα παράθυρα ανοίγονται όσον αφορά την ανακάλυψη της κοινής προγονικής μορφής όλων των οργανισμών.

201 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ
ΚΑΙ 151 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ

Το βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
σας προσκαλεί σε εκδήλωση με θέμα:

Η ΔΑΡΒΙΝΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΝΕΩΝ
ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ

Θα μιλήσει η δρ. Βιολογίας, σχολική σύμβουλος Α’ Αθήνας
ΛΑΟΚΡΑΤΙΑ ΛΑΚΚΑ

τη Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010, στις 8:30 μ.μ.

στο βιβλιοπωλείο ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
(Δημάρχου Ι. Ανδρεαδάκη 49, πρώην Πεσ. Μαχητών, Λιβαδειά).
Θα ακολουθήσει συζήτηση με το κοινό.